มนุษย์เกิดมาเพื่อพัฒนาตนให้เกิดประโยชน์สูงสุด ทั้งในชาตินี้ ชาติหน้าและต้องเกิดมาเพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่นด้วย ดังนี้จึงได้ชื่อว่าเกิดมาเพื่อประโยชน์ตน และประโยชน์ท่าน ชีวิต การเดินทาง ชีวิตที่ยังไม่สิ้นกิเลสตัณหาอุปาทาน เมื่อสิ้นชีวิตจิตยังต้องปฏิสนธิคือต้องเกิดอีกตามผลของกรรม ชีวิตที่เกิดมาจึงไม่เหมือนกัน เพราะจำแนกสัตว์ให้เลวและปราณีตต่างกัน การปฏิสนธิของชีวิต ก็คือการเดินทางของจิต ที่จะต้องเดินทางภพหนึ่งไปยังอีกภพหนึ่งที่เราพูดกันว่า ชาติก่อน ชาติหน้า ชาตินี้ นั่นเอง เมื่อเกิดมาเป็นมนุษย์ เมื่อสิ้นชีวิตไปแล้วทุคติภูมิ คือภพภูมิที่ต่ำกว่า เช่น อบายภูมิทั้งสี่ ได้แก่ สัตว์นรก เปรต อสูรกาย สัตว์เดรัจฉาน "มาส่วางไปมืด" ถ้าไปเกิดในสุคติภูมิ คือภพภูมิที่สูงกว่า เช่น เทวภมู รูปพรหมภูมิ อรูปพรหมภูมิ ได้ชื่อว่า "มาสว่างไปสว่าง" |